کد مطلب:43147
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:27
تفسير فرازهاي هفتم و هشتم خطبه صدوسيويكم كه درباره نا اميدي علي(ع) از پيروان خود جهت هر گونه حركت اصلاحي ايراد شده، چيست؟
«هَيهَاتَ اَنْ اطلَعَ بِكُم سَرارَ الْعدلِ اَوْ اُقيمَ اِعْوِجاجَ الْحَقِّ»
[هيهات، كه به وسيله شما بتوانم ظلمت از چهره عدالت را بزدايم، يا كجي (عارض) بر حق را راست كنم]
من چگونه ميتوانم به وسيله شما ظلمت از چهره عدل و كجي از حق را برطرف بسازم در صورتي كه خود شما ظلمت بر روي عدل انداختهايد و حـق را منحرف ساختهايد!!
اميرالمؤمنين(ع) در خطبه 121 چنين فرموده است: «اُريدُ ان اُداويَ بِكُمْ و انتُم دايي» [ميخواهم دردهاي جامعه را به وسيله شما مداوا كنم، در صورتي كه درد من خود شمائيد] آري، واقعاً ناگوار و تلخ است. چه ميتوان كرد در جامعهاي كه مدير و مربي راستين آن جامعه براي ساختن مردم، به هر چه كه دست بزند، خود آن چيز خراب و ناسالم است و به هر كسي كه اميد ببندد، خود او موجب نااميدي باشد! طغرايي ميگويد:
فَقُلتُ اَدعُوكَ لِلْجِلِيِّ لِتَنصُرَني وَ انتَ تخذُلُني في الْحادِثِ الْجَلَلِ
تَنامُ عَنّيَ و عَيْنُ النَّجمِ ساهِرَةُ وَ تَسْتَحيلُ وَ سَبغُ اَلْلَّيلِ لَمْ يَحُلِ
(ميگفتم تو را در كارهاي بزرگ به ياري ميطلبم ]تو به ياري من ميشتابي[ در حالي كه تو در هنگام حادثه بزرگ مرا تنها و ذليل ميگذاري! تو از من غافل ميشوي و به خواب ميروي در صورتي كه هنوز چشم ستاره بيدار است و دگرگون ميگردي در حالي كه رنگ شب هنوز پا برجاست!) وضع اميرالمؤمين(ع) از مضمون دو بيت فوق نيز شديدتر بود، زيرا معناي دو بيت فوق اينست كه آن شخص كه مورد اميد براي طغرايي بود، عمل به مقتضاي ياري و ياوري ننموده و او را تنها گذاشته است، در صورتي كه بعضي از مردم آن جامعه كه علي(ع) آنان را وسيله اصلاح جامعه منظور ميكرد، خود آنها عامل فساد بودند و به وسيله كساني كه ميخواست راه را براي حركت تكاملي جامعه هموار نمايد، در حقيقت راهزنان همان راه بودند.
ترجمه و تفسير نهجالبلاغه ج 23
آية الله محمدتقي جعفري
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.